De Neonatologie

Hee, 

Afgelopen week stond ik op de NICU, neonatal intensive care unit oftewel de neonatologie. De eerste keer in 3 maanden in het ziekenhuis heb ik het idee dat ik ook echt in een ziekenhuis stage loop. Het is er voor Nepalese begrippen redelijk schoon en ook de apparatuur is allemaal moderner dan in de rest van het ziekenhuis, op de operatiekamers na. De baby'tjes liggen aan veel monitoren die de hele dag piepen en andere geluiden maken, daarnaast liggen ze ook in echte couveuses. 

Op de afdeling is plek voor 16 baby'tjes, ze liggen hier met de meest uiteenlopende diagnoses. Deze diagnoses zijn voor mij soms nogal vaag omdat ze hier andere afkortingen gebruiken dan thuis en natuurlijk zijn deze afkortingen nergens op internet te vinden. Maar met het gebrekkige Engels van de verpleegkundige en navragen bij de artsen weet ik van veel kinderen toch waarom ze hier zijn. Zo hebben er een aantal hersenvliesontsteking, zijn ze te vroeg geboren of waren er complicaties tijdens de geboorte. Bij sommige kinderen zullen de complicaties op oudere leeftijd meevallen en bij andere zijn deze weer heftiger. 

De dag begint op de afdeling met het wassen van de kindjes en het voeden, gelukkig mocht ik hier mijn tweede dag bij meehelpen. Het is soms wel een beetje eng om een kindje van net 1kg te wassen, maar wel heel leuk om te doen! Verder gebeuren er veel handelingen op de afdeling, deze assisteer ik af en toe. Zo wordt er vaak een katheter geplaatst of een nieuwe maagsonde ingebracht. Dit is erg leuk om te kijken en zo gaat de dag ook wat sneller om. Al begint het alleen maar kijken me een beetje te vervelen, ik had gehoopt zelf ook wat meer te kunnen doen in het ziekenhuis qua verpleegtechnische handelingen. Maar afgelopen 11 weken heb ik vooral gekeken en weinig gedaan, dat wordt in Nederland weer even een omschakeling. 

In Nederland is het heel normaal dat de ouders veel tijd doorbrengen op de neonatologie bij hun baby'tje. Hier zijn de ouders helemaal niet welkom op de afdeling en zien ze het kindje alleen als het aan de borst kan drinken. Dit is nu maar bij 1 à 2 kindjes zo, de andere ouders zien hun kind dus helemaal niet. Dit zal je in Nederland gelukkig niet snel zien! 

Zaterdag heb ik samen met Rianne en een ander huisgenootje een massage genomen bij Seeing Hands, een massagepraktijk waar blinde mensen masseren. Deze praktijk had ik vanuit thuis aangeraden gekregen en wat was het heerlijk. Het was vooral heel leuk en bijzonder dat de masseuse blind was maar toch precies de goeie plekken wist te masseren.

Vandaag ben ik nog een keer naar 2 bezienswaardigheden geweest die ik ook met papa en Lotte heb bezocht, een huisgenootje wilde hier ook naar toe. Het was een leuke en gezellige dag, alleen is het regenseizoen nu echt begonnen dus viel de dag rond de middag echt een beetje in het water. 

Komende week is mijn laatste volle week in Nepal. Ik loop nog een weekje stage op de neonatologie en zal de laatste souvenirs gaan inslaan. Ik kijk er naar uit om lekker naar huis te komen en merk ook wel dat ik hier nu lang genoeg ben geweest. Het leven is zowel op straat als in het ziekenhuis heel sloom en dat begin ik een beetje zat te worden. Na een dag stage heb ik niet het idee dat ik ook echt wat gedaan heb en ben ik vooral moe van de indrukken en het niks doen.  Maar deze week ga ik nog even genieten en veel tijd doorbrengen met Ellen en Rianne!